உன் கரம்

பற்றித்தான்
இங்கு வந்தேன்

கிளம்பவேண்டும்

உன் சொல்லின்
சுண்டுவிரலில்
என்னைக் கோத்துக்கொள்கிறேன்
அழைத்துச்செல்
காலத்தின்
விநோத வண்ணங்களுக்கு

........

இழப்பது எதுவானாலும்
கொள்வதும் வெல்வதும்
எதுவானாலும்
இத்துடன்
இக்கணத்தில்
என் பயணம்
முடிகிறது
என்னை சூடி
அமர்ந்திருக்கும்
இந்நிலம் நோக்கி
மலைவராது
கடல் வராது
வானம் வராது
கான் வராது
வழிதவறிய‌ பட்டுப்பூச்சி
ஒன்று வரக்கூடும்
பிரபஞ்சத்தின்
மௌனமான நிறங்களை
வண்ணமொன்றின்  பிசிறில்
விழுநட்சத்திரம் ஒன்றை
சிறகடிப்பின் இடையே
யுகங்களை
சுமந்தபடி

.......

இந்த இன்பங்கள்
சலித்துவிட்டன
பெருமழைநோக்கி
நெஞ்சு விரித்து
நிற்கிறேன்
என் மௌனத்தின்
காலங்களை
ஊடறுக்க
ஒரு பெருந்துன்பம்
ஒன்றை
அவிழ்க்கிறாய்

.......

நாணயம்
பணம்
மதிப்பு
பொருள்
வெற்றி
பாதுகாப்பு
கடமை
தொழில்
ஈட்டல்
இழத்தல்
வெற்றி
தோல்வி
அடக்குதல்
அடங்குதல்
பழி கேலி
பாவம்
புண்ணியம்
பொய்
உண்மைப்பொய்
பொய்யுண்மை
இவையும்
இவை சார்ந்து
விரியும் பெரும்பாலையின்
சொற்களை
ஏதும் பேசுவதாயின்,
மன்னிக்கவும்

என்னோடு
நீங்கள்
பேசவேண்டாம்

.......

அவள்
போர்வை
மட்டும்‌ உள்ளது

நேற்று
இதுனுள் அவளிருக்கிறாள்
என்பது
போதுமாயிருந்தது

மறுநாள்
இதனுள்‌ அவளிருந்தாள்
என்பது
போதுமாயிருந்தது

மறுநாள்
இதனுள் சற்றுமுன் வரை
அவளிருந்தாள்
என்பது
போதுமாயிருந்தது

மறுநாள்
அதனுள்
ஒரு நட்சத்திரம்
விழுந்தது
போதுமாயிருந்தது

மறுநாள்
அது
ஒரு‌ போர்வையாக
எஞ்சியது

மறுநாள்
போர்வைக்கும்
என்
போதும் போதாமைகளுக்கும்
எவ்வுறவுமில்லாமல் போனது

மறுநாள்
நான் இல்லை
அழிந்த நினைவின்
கறையொன்று
எஞ்சியது
சலவைநாள் வரை

........

நண்பனே
நாளை நாளைக்குத்தான்
வரும் அல்லாவா
நேற்று மீண்டும்
வரவே வராதல்லவா

நாளையையும் நேற்றையும்
பார்த்து பார்த்து
இக்கணத்தை
ஓரளவு சரிசெய்யலாம்தான்

ஆனால் இக்கணம்
என்பது
யாரின் உதவியின்றி
எவ்வித பிரயத்தனமுமின்றி
அவ்வளவு பூரணமாய்
ஆதியிலிருந்து
அந்தம் வரை நீண்டு
அதன் புகைமூச்சுக்காற்றாய்
வீற்றிருக்கிறது
நண்பா
கடலில் சிறுமீன்
விடும் மூச்சுக்குமிழுபோல்
அழிகிறது
நம் சஞ்சலங்களின் இன்று

........

நாடி கண்டுகொண்டேன்
ஸ்தூலங்களை
மீறிய
உண்மைகளை

சொற்களைக்
கடந்து நிற்கும்
அறிவை

மௌனத்தால்
நிறைந்திருக்கும்
இருப்பினை

உயிர்நிலத்திற்கப்பால்
எங்கோ செல்லும்
நதியை

.......