சற்றே‌‌‌ விலகியிரு

இவ்வளவு
நெருக்கத்தில்
என்‌ ஆழத்துச் சொற்களை
நீ கேட்டுவிடக்கூடும்
நஞ்சின்‌‌ கம்பீரத்தோடு
பத்திகாட்டி நிற்கும்
நாகத்தை அடைக்க
ஒரு மூங்கில் பெட்டியை
தயார்செய்யக்கூடும்
வானவில்லின் வெளிர்
வண்ணங்களை அடர்நிறமாக்கக்கூடும்
சொல்லன்றி பிறந்தழியும்
வெறுமைகளின் முன்
கண்ணீர் சிந்தக்கூடும்
என் வனங்களை வேகமாக
அழித்துக்கொண்டிருப்பது கண்டு
விரக்தியாககூடும்
ஆக
சற்றே‌ விலகியிரு
சென்றதடவைப்போலவே
முற்றம் வரை வரலாம்
நீ இட்டுச் சென்ற கோலத்தை
நாகங்கள் ஊர்ந்து
தடமற்று ஆக்கியுள்ளது பார்
ஏற்றிச் செல் தீபத்தை
இருளுடன் சமர் புரிந்து
நலுங்கும் மஞ்சள் ஒளி
நாகத்தின் மூச்சுக்காற்றில்
அழிந்தபின்
என் வனங்களுடன்
நான் தனித்திருப்பேன்
எஞ்சிய
கோலத்தின் பிசிறுகளை
ஒரு இசையாக தேக்கிக்கொண்டு