அவ்வளவு அழகாய்
காலில் இல்லாதமுள்ளை எடுப்பதுபோல்
திரும்பி நோக்குகிறாள்
சகுந்தலை
துஷ்யந்தனை
சற்று அவசரமாய்
அன்றாடம் தைத்த முட்களை
ஒவ்வொன்றாய்
எடுத்தானபின்
செல்லவேண்டும்
வனத்தின் ஆழத்து உரையும்
என் காதலைத் தேடி
உயர உயரப் பறக்கும் பறவையைக் காணவும் நரம்பொன்று அறுந்து விழுந்தது சுற்றிப் பெருகும் நகரின் பதைக்கும் குரல்கள் கேளாதானேன் நீரில் மிதக்க...
No comments:
Post a Comment