ஒதுங்க
நிலமற்ற
பெரு மழை ச் சாலை யில்
உங்கள்
பிரயத்தனங்களை
உத்தரவுகளை
ஜாலங்களை
இதுவரையிலான
உங்கள்
பயணத்தை
அப்படியே விட்டுவிட்டு
இருபுறமும் கரை கட்டி யி ரு க்கும்
சிலிர்க்கும் பசும் கடலில்
மரணத்தின் ஏக்கத்துடன்
விழுந்து மடியுங்கள்
வீழும்
கோடித் துளிகளில்
ஒன்று
உங்களுக்கு
என்றன்றைக்குமான
மரணத்தை
அருளக் கூடும்

பால்கனியில்
நிலைவை வெறித்துக்
கொண்டிருக்கையில்
தூரத்தில்
நீ வருவதைக்
கண்டேன்

இந்த இல்லத்தை
இந்த என்னை
வைத்துக்கொண்டு
உன்னை எப்படி
எதிர்கொள்வது?

இந்தக்
கரும்புகையின்
வெளியாய்
எப்படியோ
ஆக்கிவிட்டிருக்கிறேன்
இல்லத்தை

சுவர் மூலைகளில்
வௌவால்கள்
அசைவின்றி
தவம் கிடக்கின்றன

இத்தனை
காலம் விட்டு
நீ திடீரெனெ
வருகையில்
இந்த இல்லத்தை
இந்த என்னை
நீ எப்படி
எதிர்கொள்வாய்?

ஆடைகளைக்
கலைந்துவிட்டு
நிர்வாணமாய்
திறந்த என்
பாழும்
இல்லத்தின்
வாசலில்
மண்டியிட்டு
உன்னை
எதிர்நோக்குகிறேன்
நிலவை
மேகம் மறைக்க
மேலும்
பிரகாசமாய்
நீ
வந்துகொண்டிருக்கிறாய்
கண்ணீர் துளி
ஒன்றினை நோக்கி...

காதல்
படங்கள் பார்த்து
காதல்
கதைகள் படித்து
காதல்
பாடல்கள் கேட்டு
காதல் கவிதைகளை
ஸ்டேட்டஸாய் வைத்துத்
திரியும்
சுட்டிப்பெண்ணே
காதலால் கசிந்துருகி
வந்திருக்கிறேன்
உன்னை அன்பின்
வதைமுகாமுக்கு
அழைத்துச்செல்ல

தூரத்து கருவானில்
புள்ளொன்று
பறந்து
தீட்டிச் செல்கிறது
முதல் கீற்றை

உலகம் கொள்ளும்
ஆகச் சிறந்த மௌனம்
தொடர
லேசான
கொலுசின் சிணுங்கல்
உன் குதிங்காலின்
தூய்மையைச்
சொல்கிறது

உனக்காகத்தான்
காத்திருக்கிறது
வான்நிலம்
வெறுங்கருமையை
உலையச்செய்யும்
வண்ணங்களாக்கிவிட்டு
செல்
உன்னைத் தொடர்வதில்
துவங்கட்டும்
ஒரு நாள்

இவ்வளவு வேகம்
வேண்டாமே

அன்று பிறந்த
நாய்க்குட்டிகளை
நீங்கள்
இடறிவிடக்கூடும்

சிறு கண்களென
பூத்திருக்கும்
மலர்களை
பார்க்காமல்
கடந்து விட க் கூடு ம்

பாரமெல்லாம்
மறந்து
சற்று நாணும்
சாலையோரப்
பெண்ணை
பார்க்காமலே
போய்விட்டால்?

வானம்
ஆசையாய்
மழையால்
பூமியை அள்ள வர
நீங்கள்
குடையுடன்
வேகமாய் நடையைப்போட்டால்
அவை
கோபிக்காதா?

இவ்வளவு
அழகாய்
நீ வந்து விட்ட போதும்

இவ்வளவு
நேர்த்தியாய்
நீ என்னை
நோக்கிக் கொண்டிருக்கும் போதும்

ஸ்தூலமற்ற
தவிப்பின்
பெருவலிகளை
பொய்யாக்கி
நீ இவ்வளவு
ஸ்தூலமாய்
என் முன்
என் கண்முன்
நிற்கும் போதும்

என் அறைக்குள்
நான் வளர்த்துவரும்
அந்த ஆயிரமாண்டுப்
பறவை
அமர்வது போல்
அமர்ந்துவிட்டு
மீண்டும்
பாட த் து வங்கிவிட்டது
பெருவலிகளின்
பாடலொன்றை