கருவினுள்

சஞ்சலமில்லை

கருவினுள்
சந்தேகமில்லை

கருவினுள்
துக்கமேதுமில்லை

இருப்பது
உயிர்ப்பும்
இருப்பும்
மட்டும்

........

சூரியன்
காயும்
இப்பொழுதிலும்
சந்தேகத்தின்
துளிநீர்
சொட்டிக்கொண்டே இருக்கிறது

துளியை தூர்க்க
ஆகும்
ஒளியால்
மட்டும்

.........

செய்வதற்கொன்றுமில்லை
என ஆனபின்
உன் மலையை
அடைந்தேன்
வனமெது
மலையெது
மரமெது
வானெது
மண்ணெது
நீயெது
நானெது
என அறியமுடியாவண்ணம்
விற்றிருந்தது
உன் மலை

.........

நோய்மையின்
திரளொன்று
ஆறென
ஒழுகிச் செல்கிறது
உன் மலை
நோக்கி
பிறழ்வுகள்
துறத்த
உய்யும் வழியறியா
உயிர்ப்பெருக்கு
மூம்மலம்
சுமந்தலையும்
முழுமையறியா
மூடர்க்கூட்டம்
அண்டத்தை
அடக்கிக்கொள்ளும்
கருவுக்குள்
இச்சிற்றுயிர்களும்
ஒடுங்கட்டும்

........

யாசித்தவையெல்லாம்
வீணென்று
கண்டு
கையேந்துகிறேன்
பிச்சைக்காரனிடம்
ஈயும் கரங்கள் உன்னது
பிட்சைக்கேந்திய கரம்
என்னது
என்னையே பிட்சைப்பொருளாய்
ஈந்தாய்
இப்பேரண்டப் பிட்சைப்பாத்திரத்தில்

..........

எத்தனை
ஜென்மங்களோ

எத்தனை
பிறப்புகளோ

எத்தனை
உயிர்களோ

எத்தனை
வாழ்வுகளோ

எத்தனை
யுகங்களோ

எத்தனை
உலகங்களோ

காலம்காலமாய்
காத்திருக்கின்றன
அழிந்துபோவதற்காக
தடமின்றி கரைவதற்காக
ஒப்புக்கொடுத்தபின் நிகழும்
மரணத்திற்காக

காலம்காலமாய்
காத்திருக்கின்றன
நித்யத்தின் சன்னதியில்

........